Çocuklar Şiiri - Saltuk Buğra Karadağ

birbirine muhtaç çocukların bahçesinde
olmasa biri,diğerinin eli boş kalacak olan
şarkıları temiz,yağmura ve rüzgara dolanan
en küçük hediye,en pahalı taşlar
gözleri birbirlerine yakınlıkları,
en az mücevherler gibi ışıldayan

yani şimdi benim önümden,kıra kıra kalbini
dizlerini döverek geçen
akılda bir yaz kumu kalıntısı tozarken
en heyecanlı sohbetlerden geriye
hatırlanmakta bile güçlük çekilen yüzler
ne acıya doymuş ne eğlenceye bir ömür kalmışken
ne dersi verirsin kendinden küçüklere
sakalların mı seni onurlu kılan
uzaması mı boyunun
yanlışı bilmen kahraman mı yapar seni
hasetinden yeryüzünün pahalı taşlarını çatırdatacak
hepimizin buğulanmadan önceki hali,
ışıl ışıl küçük gözlerde

hatasızlara,hatalarından ders aldığını zannedip
yapmamalarını söylemek
ironisi hayatın,tecrübe dediğimiz belki de

sahneye koyan belli değilken
roller,etkileyebilir mi bir diğerini bu oyunda
her denize dalışında her çocuk
dibinden her kum kapışında
alkışlandığını zannedecek değil mi,
her çocuk bir kere takılıp kalacak iri göğüslere
her çocuk merak edecek bir kere
siz çocukları bilmezsiniz
ben bilirim içimde büyüttüklerimden
onlar sizden daha çok bu rüzgarın önüne kattıklarıdır
çocuklarınki toprağı tanımak kadar
böceği ağzına götürebilecek kadar basit
sizin istekleriniz gibi hiç değil

korkarım
çocuklar büyüdüğü müddetçe
tanrı gelmeyecek yeryüzüne.