Çocuklar Şiiri - Hıdır Daştan

O eski pantolonumla
Doyasıya yuvarlanamadım
Tozlu topraklarda.
Top koşturamadım arkadaşlarımla.
Yalnızca seyrettim anne

Kemikleşmemiş parmaklarım
Oyuncak yerine
Kazma kürek tuttu.
Yaşayamadım anne
Yaşamak isteyipte
yaşayamadıklarımı
Seçin ve yaşatın bana.

Doyurun
Doyurun beni anne
Beni sevgiye gülmeye doyurun.
Oyuncaksız çocuk istemiyorum.
Herkes
Yürek kadar yakın olsun birbirine.
Kopmasın daldaki çiçek
Vurulmasın yusufçuk kuşu
Kafeste komayın kanaryayı
bırakın uçsun.

Çocuklar
Mavi deniz kadar derin
Güneş kadar sıcaktır anne
Sevgiyle büyürler onlar.

Eylül 1991