Çocukların gömüldüğü bir dünyada,
Bahsetmesin kimse mutluluktan.
Biz mutluluğu,
Çocuklarla birlikte gömdük toprağa.
Gözyaşları akarken toprağa,
Sessiz bir ağıt yükselir,
Ve dünya döner gibi yapar,
Ama hep bir şey eksik.
Çocukların sustuğu bir dünyada,
Kimin gülüşü içten gelir?
Kimse mutluluktan bahsetmesin,
Mutluluk, çoktan toprak oldu.
Kayıt Tarihi : 9.9.2024 01:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Birkan Demirci](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/09/cocuklar-335.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!