Çocuklar Şiiri - Halil Aydın

ÇOCUKLAR
Çocuklar güneşi tutabilmek
İçin tepelere doğru koştular
Ellerini uzattılar tutular
Kâğıttan kayıklar yaptılar
Çaylara attılar
Okyanusları aştılar
Kayıkları batmadılar
Kahkahalarla boğularak
Küçücük soluklarıyla
Gedik dişleriyle
Renkli düşlerine koştular
Uçurtmalarını uçurttular
Uçurtmalar dallara değil
Uçurmaları ay-dedeye
Ay-dedeye takıldılar
Ayla beraber dünyanın
Dünyanın etrafında döndüler
Pırıl, pırıl gözleri ile
Dünyadan gökkuşağına baktılar
O hayalleriyle geceleri
Gözleri yıldız yağmurlarına takıldılar
Pırıl, pırıl gözleri
Gök boşluğunda kaldı
Çocuklar büyüdüler
Karanlığı öğrendiler
Kortular; karanlığı aydınlattılar
Küçükken tutukları güneşi
Uzandılar amma tutamadılar
Okyanuslardaki teknelerini aradılar
Su bulamadılar
Uçurtmalarını aradılar
Bulutlar arasında göremediler
Ellerinin yanacağını anladılar
Güneşin dünyamızı ısıtan ışıtan
Dünyamızın güneşin
Etrafında döndüğünü öğrendiler
En büyük enerji kaynağımız olduğunu anladılar
Hep beraber oturdular
Okudular uzayı anladılar..
HALİL AYDIN (Sizden biri)