Çocuklar Şiiri - Halil Türkoğlu

Kalkın, kalkın
Kar beyaz olanlara çocuklar
Sevgide ayrımı bırakın
Sevgiye hayranlıkla
Şu çocuklar gibi bakın

Kim veriyor ellerine taşları
Taşları atın
Sahiplerinizin üstü başı çamurlu
Yarıştırmışlar kinlerini
Onlara yıkanmayı öğretin çocuklar

Sert kaşlı, kırışık bakışlar
Acaba büyümüş müsün?
Evine kapatma onu
Ağlamayı düşünür müsün?
Ağlarsan, onlar ağlamayacaklar

Kalkın, kalkın
Dışarı çıkın çocuklar
Bir önemi yok nasıl göründüğünüzün
Dövüştüğünüzün, güldüğünüzün

Bu işler güvercinle olmaz
Sokakta kalıp barış isteyin
Sizi ezemezler,
Geleceklerini ezberleyemezler
Çocuk gibi sevmezlerse
Yenemezler çocuklar!
Altından ırmaklar akan kırda
Sizin gibi koşup geçemezler.