Çocuklar Şiiri - Hüseyin Canbaba

ÇOCUKLAR

Haydi gülün çocuklar.
Gözlerinizden eksilmesin mutluluklar.
Bütün çocuklar çıplak doğuyor.
Herkes sanki eşit sanıyor.
Kimisi sarayda,
Kimisi sahrada,
Kimisi ormanda,.
Kimisi sokakta.
Ama hepsi çocuk.
Sadece eşitlik,
Hepsinin doğarken ağlaması.
Hepsinin çıplak olması.
Kiminin elinde altından oyuncak.
Kiminin elinde sapan.
Kiminin elinde silah.
Kiminin elinde kitap.
Haydi, gülün çocuklar.
Sömürüyor sizi büyük insanlar.
Açlıktan ölüyor bir sürü çocuklar.
Doymuyor gelişmiş ülkeler.
O bez oluyor onların çocukları.
Aç kalıyor yoksulun çocukları.
Evrensel sözde herkes eşit.
İşine gelmeyince vermiyor geçit.
Haydi, çocuklar el, ele.
Kiminiz siyah,
Kiminiz esmer,
Kiminiz sarı,
Kiminiz beyaz.
Birleşiyor gönlünüz sevgiyle.
Ders verin çocuklar büyüklere.
Ayırım yapmadan birleşiyor elleriniz.
Sizleri gerçekten anlasaydı büyükleriniz.
Ekonomi hırsına çocuk işçiler olur muydunuz hiç.
Ağlamayın çocuklar yarının büyüklerisiniz.
Sizler düzeltin Dünyamızı.
Sizler getirin Dünya'ya mutluluğu.
Sizlerden sonra ağlamasın çocuklar.
Sizler kaldırın Dünya'dan sınırları.
Sizler birleştirin bütün kitapları.
Doğarken hepsi çıplak.
Yaşarken çoğu yalın ayak.
Böyle midir eşit yaşamak.
Haydi, sorun çocuklar.
Versin cevabını büyük insanlar.
Dünya'yı yaşanacak hale sizler getirin.
El değmemiş denizler,
El değmemiş ormanlar,
Yeşersin sizler gibi topraklar.
Sizlere yaşanacak bir Dünya
Bırakmıyor bu büyük insanlar.
Eşitlik var diyen büyüklere
Haydi, haykırın çocuklar.