Çocuklar Şiiri - Doğan Yildiz

Gün batımı kül rengi bu akşam
Sabahına kor kırmızısı uyandım bu günün
Ellerinde karanfillerle bir çocuğun
Paramparça düşlerini gördüm bu gün

Gördüm,insanlığa lanet okuyordu güneş tüm gün
Dereler azgın,bulutlar tedirgin ve ağaçlar toz buz bu gün
Ama sevinçli kuşlar,kanatlanıp göğe yükseldi yine çocuklar
Celladına bile gülümsemeyi esirgemeyen çocuklar

Halepçe idim dün
Annemle sarılarak öldüm
Sonra Suriye'de sokakta oynarken bombalar yağdı üzerime her gün
Uğur'dum,yaşımdan çok kurşunu taşıyamadım bedenimde
Ve size inat gülümseyerek öldüm o gün

Uyanamadım,yeni yaşıma gözlerim kapalı girdim bir gün
Ellerimde ekmek kokusu ile bir haziran sabahında
Afiraka'da açlıktan,Amerika da siyahım diye öldürüldüm
Ermeniyim diye gözlerim oyuldu,müslümanım diye derim yüzüldü

Töre gereği 14 yaşında evlendirildim
15 imde karnımdaki bebekle birlikte gömüldüm
Öldüm,öldüm,öldüm...
Çocuktum gücüm yetmiyordu kanlı ellerinizi tutmaya
En acısıda o öldürdü,ben öldüm ve sen seyrettin....