Bir zamanlar onlar da çocuktu,
Saf ve masumdu,
Beyinleri kanla yoğruldu,
Yürekleri kinle dolduruldu,
Vahşete büyüdüler,
Kendilerine insan dediler.
İnsanlığın unutulduğu yerde,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta