Çoçuklar Şiiri - Yahya Yahşi

Çocuklar her şeyimizdi oysa her biri bir ıstırap makinesi şimdi,
Bir el değiyor bliyorum gizliden, aklın en nur topu çokçuklarına musallat.
Yolculuk yapıyorlar kendi kurguladığımız mağaralara,
Lokomotif vagonlarına yüklediğimiz yığınlarda, soluyor
Boğuluyor, kayboluyor pembe dünyalı çocuklar.
Her anı yarış içinde, safkan atı sanıyoruz,
Hep daha iyisi derken, unutuyoruz onlardaki masum düşleri.
Düşlerimiz içinde kayboluyor, zindana mahkûm çocuklar.
Hayallerini susturuyoruz, düşüncelerine mengene vuruyoruz
Akıl değirmenlerimizde eleyip kepeğini aldığımız çocuklar,
Ağlıyorlar, gönül arzularımızda büyüttükçe ufalan çocuklar.