Çocuklar sevginin şirin dalıdır
Cennetin meyvesi insan balıdır
Benim senin değil Allah malıdır
Sevginin mühürü olur çocuklar
Bir çocukla ölü toprak dirilir
Aldığı nefesi Haktan verilir
Bir çocuğa bin bir âlem serilir
Âlemler içinde gezer çocuklar
Manadan maddeye emirle düşer
Maddeyle birleşir olur bir beşer
İnsanı gördükçe afallar şaşar
Rahmanla gülümser güler çocuklar
Yürekleri ak pak Hakkın özüdür
Bir utancı yoktur Cemal yüzüdür
Hakikatin remzi emin sözüdür
Meleklerle oynar bakar çocuklar
Üç kuruş almadan satar dünyayı
Gönlünde gezdirir güneşi ayı
Kendi gibi bilir ana atayı
Büyüklere gıpta eder çocuklar
Kadimin kitabı kitli çocukta
Kilidi açanlar bekler ufukta
Ağulu söz içer hayli çoklukta
Kitabı açmadan büyür çocuklar
Ağır ağır dolar hayal evhamla
Büyüklerden alır göl olur damla
Öfkeyi hasedi vermezsek gamla
Cennetin Rıdvanı kalır çocuklar
Çocuğu cennetten büyükler kovar
Ufacık bedene kâinat sığar
Gönüllüyle ladan seyrine dalar
Yanıp yakılmayı alır çocuklar.
18 Mayıs 2008
Mustafa TurhanKayıt Tarihi : 18.5.2008 01:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuk gibi olmak veya çocuk gibi saf ve tertemiz kalmak veya kalabilmek ne güzel. O güzellikleri seyretmesi bile güzel, onlarda kendisinin önceki halini görebilmek adeta yeniden yaşamak gibi. yeniden doğmak kadar güzel sanki. Tüm selamlar çocuk gibi kalabilenlere, kalmayı isteyenlere olsun. Sevgi çiçekleriniz hiç solmasın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!