Çocukla Çocuk Olmak Şiiri - Zeki Günay

ÇOCUKLA ÇOCUK OLMAK

Çocuklar büyüklerin, neşe kaynağı,
Onlar olmasa, hayat neye yarar ki.
Onların gülmesi, güldürür her bir yüzü,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Onların bakışı, hayata çok farklıdır,
Hepsi ayrı bir renkte, yaşarlar bu dünyada.
Kimisi çok ağlar, kimisi çok güler,
Çocukla çocuk olmak ne güzel bir şey.

Birde meraklısı var her şer şeyi sorar,
Annesinin, babasının, elini sarar.
Elinde bir kalem, kâğıdı boyar,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Annesi onun, en güzel meleğidir,
Babası ise onu, koruyan koca bir devdir.
Çocuklar insanlığı, bizden daha çok sever,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Minicik elleriyle, hayata tutunurlar,
Her gün her zaman, istekte bulunurlar.
Bir şey almazsan, çok çabuk kırılırlar,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Hele konuşmaları, öyle tatlı ki,
Bir anda kucaklayıp, sarasın gelir.
O güzel gözleri, öyle bakar ki,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

İlk anne, baba demesini, kim unutur,
Anne baba evladını kalbinde bulundurur.
Çocuk kendi hayatında, her zaman güzel durur
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Çocuklar dünyanın birer melekleridir,
Yaşamı değiştiren, kaderle feleğidir.
Dünyanın dostu, kendi direğidir,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Her biri birbirinde, ayrı birer çiçektir,
Gülüşleri güzel, kalbi ise melektir.
Allah’tan çocuk istemek, bir dilektir,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

Şair Zeki der ki, çocukları sevelim,
Çocuk başı okşamak, sadakadır bilelim.
Allah’ı çocuklara, çocukken öğretelim,
Çocukla çocuk olmak, ne güzel bir şey.

ŞAİR YAZAR: ZEKİ GÜNAY