Ben çocukken ölmedim
ölen çocuklar oldu ben çocukken.
Çocuktular öldüler
çocuk gömüldüler.
Ben çocukken ölmedim.
Bisikletim yoktu
arabayada binmedim,
güldüm ben çocuktum.
Babam vardı öldü
ölmedim, gülmedim.
Her yaşıma, ay ışığına, gün doğuşuna
binlerce çocuk ölümü sığdı bilmedim.
Yaşadığım yalanları acı sandım.
Yakınımda bir çocuk öldü,
ben böyle acı görmedim.
Kayıt Tarihi : 19.1.2006 20:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!