Çocukken Şiiri - Yusuf Önder Bahçeci

Çocukken kenger keserdik, kenger akardı,
Kengere bakarken, gözümden yaş akardı,
Çocuktum ama, bitmeyen hâyallerim vardı,
Çocukken kenger keserdik, kenger akardı.

Sadece kengermi yeşil kangalda toplardık,
Kangalın dikenleri elimize batardı, ağlardık,
Büyükler bizi çağırırdı, madımağı bağlardık,
Çocukken kenger keserdik, kenger akardı.

Teke tüke sakalı, kimse yüzüne bakmazdı,
Çoban yatağında yatmak ne kadar rahattı,
Doğacak Güneş'in vardı, doğmadan battı,
Çocukken kenger keserdik, kenger akardı.

Sarı sütleğeni fesleğenden çok severdim,
Nerede bir sütleğen görsem onu överdim,
Yılda bir kez olsun, gülün yanına giderdim,
Çocukken kenger keserdik kenger akardı.