Çocukken Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Çocukken
Ne zaman büyüyeceğim
Diye düşünürdüm
Koskoca gömlekleri
Ayakkabıları giyerdim
Babamı yansırdım gölgesinde yürürdüm
Televizyonda gördüklerimi taklit ederdim
Bir bakmazsın kovboy bir bakmışın gangster
Bazen şerif olurdum onların ne olduğunu
Bilmeden yapardım iyiliği kötüyü ayırt etmezdim
Büyümeyi iple çekerdim her gün boyumu ölçerdim
Çok korkardım gök gürültüsünden
Korkudan sarılırdım yorgana anneme
Sabahları elimde işe gider gibi yapardım
Ve
Gök gürültüyle sarılmıyorum yorgana
Unuttum anne sarılmayı ağlamayı
Büyüdüm hayallerim rüyalarım değişti
Yüreğime neler sığdı kırıldı dağıldı
Gözyaşım dünüme aktı yaktı
Sevda kelimeleri bugün yazılmadı
Simdi keşke çocuk olsam
Demeler takıldı yarınlara
Anılar yansıdı ömre
Neler geçmiş yaşamda
Oyunlar oynasam
Masum masum. Küfürler etsem
Dövüşsem küssem barışsam
Sımsıkı tutunsam arkadaşıma
Anlatsam safça sırlarımı
Ah kekse çocuk olsam
Rengârenk anne baba çocuk
Resimleri çizsem
Elde olsa bir sihir çubuğu
Dönsem en basa silsem
Gözyaşını. Hüznü kini nefreti
Ayrılığı
Yaysam sevgiyi saygıyı hoşgörüyü
Muhabbetti
Ah çocuk olsam
Hep bir yerlere tutunsam
Sarılsam hiç dünyayı düşünmesem
Evcilik oyunu oynasam sadece
Babama benzemek için taklit yapsam
Ah nerdesin çocukluk ben bıraktığın yerdeyim
Gelirsen
Biliyorum gelmesin
Ama yüreğim neler gördü yandı küçüldü çocuklu yaşar oldu
Gelmezsin gittin bir kere anlamadım
Kaçırdım son gemiyi şimdi bana yolu bitirmek kaldı
Ama
Olsun yüreğim buldu kaybettiğim çocukluğumu
Yolumu onla bitireceğim bellimi olur
Son durakta karşılaşırız çocukluğum
Ve sana derim bir özlemle son gücümle
Merhaba