Çocukken Şiiri - Güney Sancar

Güney SANCAR

ÇOCUKKEN

Beyaz sayfalarımız vardı çocukken.
Kirlettiğimiz ne olursa olsun, koparıp atabiliyorduk hayatımızdan.
Ve yerlerine sütten dişlerimiz gibi,
Bembeyaz sayfalar çıkıyordu.

Özgürlüğümüzün sınırları çizilmemişti,
Ufukda güneş olduğu sürece,
Ayaklarımızın gidebildiği yere kadar özgürdük.

Zihnimizde binlerce soru işareti,
Kalbimizde delikdeşik hasret yaraları yoktu.

Çocukken ağzımızdan çıkan sözler hiçbir hüküm taşımadığından,
Kimse umursamazdı bizi,
Kimseye verilecek hesabımız yoktu.

Hiçbir göz menfaaatci,
Hiçbir söz vücudumuzdan daha ağır değildi.

Aradan geçen çeyrek asırlık bir zamanın ortasında olsam da,
Sen hala umursamıyorsun beni.
Yaşadığın hayat o çocuklugundaki kadar masum değil artık.
Yanındakiler baban kadar dürüst değil.

Seninle bügüne kadar yaşadığımızın adı sadece acı.
Aşk değil bu,
Aşk olamaz.

Sen hiç gördün mü birbirine acı çektirmek için savaşan iki aşık?
Sen hiç duydun mu sevdiği halde bırakıp giden ve pişman olmayan bir aşık?
Sen hiç tatdın mı sensizliğin en demlisinden cayır cayır yakan tadını?
Sen, ah sen..

Şimdi çıkıp gelsen, geçmişi değil şu anımı bile kurban ederim o gözlerinin alaca karanlıgına,
Saçlarını birkez daha koklaya bilmek için, herşeyimi veririm,
Ama Hayatım dahil, hiçbir şeyim senin kadar değerli değil ki.
Sahip olduğum hiçbir şey seni geri getiremez ki.