Ben çocukken hep;
Mutluydum,acıların farkında olmadığım için,
Severdim,sevdiklerim çıkarsız olduğu için,
Dinçtim,hayatı beni yoracak kadar yaşamadığım için,
Masumdum,dünyanın pisliğinden bihaber olduğum için,
Ben çocukken hep;
Umutluydum,umutlarımı yıkan olmadığı için,
Sorardım,bilmem gereken şeyler olduğu için,
Azla yetindim,hala da öyleyim,
Korkardım,çocuk olduğum için.
Ben çocukken hep;
Oyuncak isterdim,şimdi var ama neyleyim,
Sevilmek isterdim,şimdide farklı değilim,
Yalnızdım,mecbur kaldığım için
Büyümek isterdim,şimdi pişman mıyım neyim...
Kayıt Tarihi : 11.10.2006 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Erimeden daha sen, oldun koskoca adam...'
Keşke hep çocuk kalsaydık...
'Şair Ahmet Ayaz' grubuna davet etsem
acaba ne dersiniz.
Selam ve dualarımla.
Ahmet Ayaz
dilerim içinizdeki çocuk yitmesin.
sevgiler.
sevgili elif şiirin harika olmuş ancak bu bende hastalık oldu müsadenle seçtiğim dize benim olsun.
ve şirin özü bu dizede benim gördüğüm ve yorumladığım.
biraz karamsarlık gördüm şirinde özlem olmalı yaşananlara göre amma karamsarlık olmamalı derim senin adına
selam saygılar.
TÜM YORUMLAR (6)