Çocukduk İşte Şiiri - Süleyman Ergül

Tahta arabalarımız vardı,
Bir de naylon ayakkabılar,
Yamalı ama, temizdi pantolonlarımız,
Çamurda çivi,karanlıkta saklambaç oynardık,
Çocukduk işte, masumca oyalanırdık.

Kızların saçını çekerdik kızınca,
Bir de zillere basıp kaçmalarımız,
Kaçımız takılmadı zerzevatçının at arabasına
Kaçımız bakkaldan leblebi tozu almadı,
Çocukduk işte, şimdi hiç birisi kalmadı.

Basmacı Mehmetali geçerdi kapımızdan,
Yoğutçunun çıngırağı, hala kulaklarımda,
Babamız gececiydi,kızardı gürültü yapınca,
Sobamız kovalı,ne kadar da rahattı,
Çocukduk işte,her hareketimiz kabahattı.

Nezahat Bayram dinler,neşelenirdi ev halkı,
Zafer Celasun okurdu ajansı radyolardan,
Televizyon o kadar kıymetliydi ki,
Danteller arkasında saklanırdı herkesden,
Çocukduk işte,yatın derlerdi erkenden.
.....................
Burnumun direği sızladı, bunları düşünürken,
Çocukduk işte,bir kaban bile yoktu
giymeye,üşürken.........

13.05.2017