Çocukça Ürpertiler Şiiri - Agah Adıgüzel

Tanımadığın insanların gözlerinden
Dokunuyorsun kendi sokaklarına,
Merhaba der birileri, gülümsersin.
Buğulu camlara çizilen kalpler
Atmaya başlar sol yanında.
Bir an denizi seyreder gibi olursun,
Oltaya takılan ufacık bir balık gibi,
Çırpınır sallanırsın durmadan,
Sonun başlangıcı olursun bir anda.

Kendi girdabında umutlanırsın
dalıp gidersin gölgende sallanan rüyaya.
Sonra bir isyana katılırsın, yalın ayak,
Çocukluğun gelir bakışlarına,burnunun ucu göğner.
Cızlavet lastiklerin içinde çorapsız ayakların.
Perişan güneşsiz günlerdesin,
Uzak yıldızlara uzanırsın, ayaklarının ucunda

Korkunç bir ürperti duyarsın, titrek yüreğinde
Seni uzaklara götürecek bir öykün olsun
Işıl ışıl yanan şehir sokaklarında kaybolan,
Bir bakıyorsun kimseler yok ortalarda,
Issız bir kum çölünde, sesler titreşiyor kulaklarında,
Umarsız kalıyorsun, bir fırtına uğulduyor
Ve sen kaktüslere mecbur kalıyorsun.

Görünmeyen bir tepenin yamacındasın,
Yeryüzü dönüp duruyor çevrende,
Geçmişin erguvan bahçesi sarhoşluğu
Envai çeşit kokular geliyor burnuna,
Söğüt gölgeleri kan gibi akıyor düşlerine,
Bir an kuzularını görüyorsun dere kenarında,
Ufacık dudaklarıyla otları kıtır kıtır koparırken,
Uyanıyorsun birden çocuksu korkulardan
Sırtını bir kayaya yaslayıp,ürkek bakışlarınla
Derinden bir of çekiyorsun,
Dumanın bütün sokağı dolduruyor.
Yanıyorsun.