Çocukça Sevda Şiiri - Vedat Akdeniz

ne vakit görsem seni
henüz konuşmayı öğrenmemiş
bir çocuk oluyor dilim
var olmayan bir dilde
seni sevdiğimi söylüyorum
anlamıyorsun

ne vakit hatırlasam seni
yürümeyi yeni öğrenmiş
bir çocuğa dönüyor ayaklarım
beni tutan şeylerden kurtulup
birden sana koşmak istiyorum
ama daha ikinci adımda düşeceğim
sen de biliyorsun ben de biliyorum
ben çocuk inadımdan vazgeçmiyorum
sen tutup kolumdan kaldırmıyorsun

ne vakit sevsem seni
ana kuzusu oluyor yüreğim
beni bir cami avlusuna bırakır gibi
her defasında sırtını dönüp gidiyorsun
annesinin ardından ağlayan çocuk gibi
avazım çıktığı kadar haykırıyorum
bir kez olsun dönüp bakmıyorsun
05.04.2014
Silifke
Vedat AKDENİZ