Çoçukca Hüzünler Şiiri - Nesrin Özdemir 2

Elinden tutulan kız çocuğu, ruhum.
Yüreğim, perdeli ışıklarla örtülü.
Babamın şımarık kızı,annemin nazlısı.
Alemin rengiyle başım dumanlı.
Gözlerim büyülenmiş çaresizliklerde.
Nehirlerce biriktirdim hayallerimi.
Özlemlerin kapısında ellerim tutuklu.
Eski sokakların köşe başı kaçağı.
Şeker satan bakkalların renkli dünyasıyım.
Uyanılmak istemeyen hülyalı uykulardayım.
Bazen uyku kaçıran ıssız seferlerde.
Evimizin bahçesinde büyüttüğüm sevinçleri,
Kıvamında hüzünlerle harmanlıyorum.
Saçımın ucundan akan yağmurlarda gözüm.
Tanelenmiş, göz bebeklerimin buğusu.
Altı keder,üstü ucuz sevinç seslerinde kulağım.
Mazinin rüzgârı, tenime dokunmaya çekimser.
Şimdiki anlarımdan bakıyorum da...
Ne haylaz, ne hayalbaz,ne ümitvâr,ne şen...
Bir o kadar da büyülü hüzünlere
koşan çocuklarmışız!