Çocukça Bir Sevda Şiiri - Evren Özcan

Islandı gözlerim,
Gökyüzüne bakınca.
Doluverdi gözlerim,
Bulutları görünce.

Buğu pencereler gibi gözkapaklarım,
Adını kirpiklerimle altlarına yazarım.
Her defasında yoğunlaşır buğular,
Bulutlar mı beni kıskanır,
Ben mi bulutları?

Sanki çocukça geliyor kulağa bu yazdıklarım,
Kafiyeler dolu dolu, gözlerimi anlatırım.
Bunları yazarken yirmi küsur yaşındaydım,
Bana çocukça yazdırdı, içime akıttığın çocukça sevdaların.

Bulutlar pamuk pamuk,
Fakat ıslak pamuk...
Sıktıkça sıkarım,
Yağmurlar yağdırırım.

Suyu sevmez kediler, kapımıza dadandı,
Bilemezlerdi ki aslında,
Asıl yağmur dört duvar arasındaydı.
İçime akıttığın çocukça sevdan bana çocukça yazdırdı.

Islandı gözlerim,
Resmine bakınca.
Gökyüzü gibiydi resmin,
Yoktu ucu bucağı.

Güneş çıksa da ben dışarı çıksam,
Kedileri buyur etsem.
Hepimiz ıslağız,
Onlar suyu sevmez, ben sudan sebeplerden ağlarım.
Çocukça yazdırdı bana içime akıttığın çocukça sevdaların.

Çocukça bir sevda oldu benimkisi,
Oyuncak gibi oynandım.
Yaşasın kurmalı aşklar!
Yakında çek-bıraklılar da başlar.