Çocukça Bir Özlem Şiiri - Nusret Aygüneş

Küçük mü küçük bir çocuktum
Ağladığımda her şey önüme gelirdi
Güldüğümde ise tüm dünya benimdi
Benim için en büyük mutluluk hüznü bilmememdi

Bir anlıktı öfkem, acım sadece bir anlık
Elimdeki oyuncaklarımdı tüm dünyam
Onlardı her şeyim, aslında ben her şeydim birazcık
Her anım bir neşe, her anım bin hınzırlık

Nerde eğlence, orda ben, işte çocukluk
Zaman, mekan sadece benim için vardı
Ben dersem, zaman ben oluverirdi
İstemezsem benden izinsiz kopamazdı

Her günüm farklı bir eğlence, farklı bir hava
Uyanmak nedir bilmezdim kabuslar ortasında
Benim için tek şey gördüğüm mavi bir rüya
Maviydim, çocuktum, dargındı tüm acılar bana

Bir elimde elma, diğerinde misketlerim
Paylaşırdım bu mutluluklarımı tüm dostlarımla
Oyunlar içinde kurardık gerçek dünyamızı
Gerçek hayat buydu, şimdi yaşamıyoruz aslında

Bilmezdik ki zamanla yaşlanıp yorulacağımızı
Hayatın sinsice bekleyen amansız tuzaklarını
Keşkelere mahkum olmasak ne olurdu sanki
Bir daha yaşamak vardı on, bin, milyon tadımlık çocukluğumu.