Çocukça Bir Manzara Şiiri - Fikret Adımol

Çocuktum, boyumdan büyüktü yüküm,
bir boya sandığı sırtımda,
çarşıyı ilk kez gördüm.
Dost başa düşman ayağa bakarmış,
ben ayakların arasında
ekmeğimi kazanıp bölüştüm.

Çocukluktan kalmadır,
hep başım önde yürürüm.
Nerede bir boya sandığı görsem,
eski günlere gider,
hüzünler bürünürüm.

Hiç sigara içmedim
ama kahvelerde çok soluklandım.
Amcaların, dayıların arasında,
ağız kokusundan, ayak kokusuna,
hiç gocunmadan çabaladım.

Güneşin ya da yağmurun altında,
yetişkiniyle çocuğuyla gariplerin arasında,
herkes rızkının kavgasında,
kimseye sövmeden, kimseyi dövmeden,
dayak yemeden ya da ölmeden,
hayatı boyadım daha büyümeden...

Kimseyi paçasından tutup çekmeden,
ayakların altında ezilmeden,
kirden pisten iğrenmeden,
işçiliği öğrendim çocukluğumu bilemeden...