Çocukça Bir Bayram Şiiri - İzzettin Coşkun

Bir dafe bile olsa
Bayram kutlayanın olamadım...
Son kere bile olsa
Bayram yüzünü göremedim.

Oysa ki sen benim bayramımdın
Nefes nefese içime çektiğim tanrıçamdın.
Ama hep uzağımda kalan eksik yanımdın.

Inadım...
Her şeyden önce canımdın.
Meselâ bir çocuk da olamadım
elindeki bayram şekerlerine uzanan.
Sen facebook’ta paylaşım yapardın
"Bugün benden bayram şekeri alan ’çocuk’
Gözlerimin içine bakıyordu,bana aşık oldu galiba."

Her kavga da her kederden pay edinen benim..
Yenilen pehlivan rolünü doyamayan benim...

Seni inadına kendime saymışım...
Şeker torbasında yarime kifayetsizce saklanmışım.
Tüm çocuk yanımla sana perişan kalmışım...

İnancım,
umuda sağanak giden dağınık saçlım
ve tüm inatçı yanımla solup giderim.
Ama sen tekrar tekrar benim olursun.

Çoğu zaman tükenen ben olurum
Gölge gibi dolarım ay ışığı gözlerine.
Benim varlığımda hep reenkarnasyon sahnelenir.
Kimi zaman bir ağaça gölge gibi kalırım.
Kimi zaman da bir okyanus olur dolarım.
Ve o bahsettiğin ’çocuk’ ben olurum