Çocukça Bir Aşk Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Gece olunca birbaşına kalır ya insan,
Varlığını sorgular, kendini tanır...
Karanlık geceye hapsolur bedeni,
Ve takip eder ruhu karanlık düşlerde,
Acımasızdır gerçekler...
Ayın ışığından öte,
Güneşin korkusudur üstündeki,
Korkar ki aciz insan ısınmaktan!..
Korkar ki aciz kalbim ısınmaktan!..
Ölüp ölüp dirlir ruhum her defasında,
Yine ve yeniden sana ve senin ruhuna,
Limanı kapatırım gemilere!
Seni beklerim hasretinle.
Gelirsen bir gün doldur rıhtımımı,
Sar ölüm dolu kıyılarımı,
Öp o deniz kokan sahilimden!..
Ve sev beni en can alıcı yerimden!..
Bir limanın gemiye muhtaçlığı gibi,
Tarif edemem belki ama...
İki kolumu uzandığınca yana açıp...
“Bu kadar seviyorum seni” diyebilirim ...