Çocukca Şiiri - Harun Mallıoğlu

anlat dediler çocuk gözlerimle bakarken
suskun kalışımı hatırlıyorum, birde
çocuk kalbimin masum soruşunu;
neyi anlatayım ben büyüklere ?

masalların mutlu sonla bitmediğini mi
bulutların hep yağmur getirmediğini mi
oysa bir elma şekeri elimde
toz, toprak, çamur ve onlarca kir elbisemde
seslenmeliydim , anne ! çok acıktım!
ve sadece cama bakmalıydım
bir ses gelsin , isterse yok! desin de..

umursamaz olur sanmayın ha çocukları
onlar kalbiyle, gönlüyle tartar dünyayı
biraz sus artık deyince
gözlerinde toplarlar tüm bulutları
ama azıcık bir bakış, bir gülüş
nice mevsimleri bahar eder
hele yanağa konan bir tatlı öpüş
her dert onunla biter onunla geçer...

anlat dediler bakarken sokağın kıyısından
çok bir şey de isteme ha, sen çocuksun
bir de böyle eklerler
sahi büyüyünce öyle mi denir hep
bak bilemedim şimdi
uzun bir listem yok ki, tek istediğim
sımsıcak bir sevgi..

oyuncaklar var ya hani aldığınız sözde bize
onlar örtmüyor aslında ilgisizliğinizi
biz oyalanıp seviniyoruz
siz de rahatsınız ya, değil işte
aslında hepsinde bir anne bir baba görüyoruz
vakit geçip gidiyor öylece
birden büyüyoruz ,
hım kocaman oldular deyişiniz yok mu hele
zaman nasıl da çabuk geçmiş
şimdi sevilmeye gelmiyor sıpalar" demeyin sakın
kalbinizi kırmayalım
küçüktük ya hani bir zamanlar
sizler de birer oyuncaktınız!
hah şimdi oldu, ama çok geç artık
bizi o vakit anlayacaktınız..

anlat dediler çocuk gözlerimle bakarken
anlattım aslında pek duymadılar
çok masal okuduk, dinledik
bize hiç öyle dünya bırakmadılar
söyleyin ne anlatsaydım size
hiç mi vaktiniz olmadı ?
bilmiyor muydunuz sahiden
çok ihtiyaç duyduğumuzu sevginize...?