Çocukça!. Şiiri - Remzi Özmen

Bir çocuk vardı ya; masum ve günahsız
Hiçbir tatlı tebessümü bırakmazdı cevapsız.
Hep bakarlardı ellerine büyüklerin,
Yürekleri çarpıyordu sevgilerle küçüklerin.

Şefkatli bakışları esirger giderdi bir büyük,
Ardından bakardı çocuk, uzaklardan kaybederek.
Ve sonra dönerdi dünyasına,
Küçük yüreğin sesini dinleyerek!..

Akıl almaz bu büyüklerin yaptığına diye,
Neden sanki kavgalar hırslar,
Neden sanki duygusuz sevgisiz yaşayışlar.

Bakar bir çocuk sonsuz maviliklere,
Kuşlar uçuyor bulutlar gökyüzünde
.
Gülerek bakıyordu masumca bir yürek
Bir uçurtma ipini sıkıca ellerinde tutarak
Ve ardından imrenirdi gökyüzünde ne varsa
Sende uç deyip uçurtmasının ipini bırakarak.

Ve sonra uyanırdı tertemiz düşlerinden,
Anlam veremez olurdu çevredeki kirden
Bakardı; ya bir ekmek kavgasında eller,
Ya da büyük balık küçük balığı yutarken seyreder.

Haksızlık ya! İsyan ederdi bir çocuk,
Olmaz böyle şey deyip, gözyaşları dökerek.
Neden yoktur herkese yetecek kadar ekmek,
Neden sanki güçlü zayıfı ezecek…

13.11.2007
Remzi ÖZMEN