Çocuk Yürekli Koca Adam Şiiri - İsmet Zeren

Aşkı tanımlayamazdım
Seni tanımadan önce
Bir yabancı duyguydu
Bir lükstü
Bir ulaşılmaz rüyaydı belki
Seni tanıdığım gün değişti her şey
Görmediğim şeyleri gördüm bilmeden
Balıkların rengini tanıdım
Denizin kokusunu sevdim
İnsanların yüzünde ki kırışıklıkları öpmek istedim
Haykırmak istedim dünyaya
İçimde ki çocuksu sevinci
Bilsin istedim herkes
Ama utandım
Ama heyecanlandım
Sana koşarken Ada vapurlarıyla
Martıların çığlıklarını hissettim bedenimde
Te düzelik değilmiş meğer hayatın kendisi
Yaşamı sevdim yeniden
İnsanlara inandım güvendim
Paylaşmayı arzuladım
Yıllar sonra bir şeyleri
Sokakları caddeleri kaldırımları
Bir başka heyecanla adımladım
Denizin ötesini gördüm
Ve gölgenin sonrasını
Güneşten önce
İçimde büyüyen bir işveli yosma türküsüydü
Ağıtları silip süpüren
Sevda bu muydu
Aşk bu muydu
Ne olmuştu
Baharın çapkın bakışlı delikanlısına
Nerde durmuştu
Şehrin fiyaskosunu bıçaklayan
Çocuk yürekli o koca adam
Bir gün sular durulduğunda
Beyaz saçlarımın kıvrımlarında
Sana itiraf ederim
İçimdeki zenci logoların
Dokununca yıkılacak
O korkunç uyumsuz uyumunu