Çocuk Yüreğim... Şiiri - Soner Gürler

sabah erken kalkar,
anamın hazırladığı bir iki lokma birşey yer,
işe çıkardım.
sabahtan akşama, akşamdan sabaha...
ta ki beden,
artık dur diyene kadar.

ellerim patlardı soğuktan,
acısını hissetmezdim.
zaten hissedilecek o kadar şeyler vardı ki hayatta;
sıra gelmezdi hiç elime.

kir pas içinde dükkanda çalışırken
önümden geçen insanlara, sevgililere, çocuklara
gıptayla bakar,
ama anlayamazdım çoğu zaman,
ne hissettiklerini, ne düşündüklerini,
nasıl mutlu olduklarını...
anlamak da istemezdim zaten,
çünkü zamanım yoktu benim güzel şeylere.

çalışmak lazımdı,
eve bakmak, geçindirmek,
adam olmak lazımdı hayata dair...
yapılması gerekenler vardı,
hem de çok fazla...

yine bir sabah vaktiydi,
dükkanın önünde, seni gördüm.
o an koptu içimde fırtına...
anlam veremediğim,
ama hep anlamak istediğim,
gözlerindeki gizemi gördüm,
artık ben de aşık olmuştum...

ama dedim ya,
yine sırasını şaşırmıştım hayatın.
kargacık burgacık yazımla
senin için bir şeyler yazar,
her sabah geçişinde
bir cesaret bulup da vermek isterdim.

aşk belki de en sonuncu sıradaydı bana...
benim için uzak olanı yanımda görünce,
anlamlar yüklemiştim çocuk yüreğime...
ellerimin sert nasırları,
baktığım kırık aynada
saçlarımın arasında
sana kendimi güzel göstermek kaygısı taşırdı hep.
ama korkuyla yaşanmıyordu, bunu da bilirdim.
sevmek arzusuyla
yanıp tutuşan kalbim,
o cesareti hiçbir zaman bulamadı kendinde...

Soner Gürler
18-01-2005