Çocuk ve Tanrı'nın Gözleri

Seni anlatmak senin bile ötende çocuk!
Seni anlatmak için Tanrı’nın gözlerine bakıyorum...

Sokağı esrarlı kılan duruşuna
Kırpık saçlarına
Yalın ayaklarına
Kirli elbiselerine
Eğreti çocukluğunu ısıtan avuçlarına
Yırtılmış sevinçler taşıyan ellerine
Umutsuzluğu çıldırtan tebessümüne
Yırtılmış sevinçlerine rağmen tebessümüne
Gözlerine
Gözlerinden beslenen denizine dalıp gidiyorum
Sen kendinden fazla bir şeysin çocuk
Seni anlatmak güç

Seni anlatmak güç çocuk
Seni anlatmak tarihe bir mide kasıntısıyla hüzünlenebilmektir
Seni anlatmak göz dâhil bütün gözeneklerle ağlayabilmektir
Seni anlatmak kara gözlerinle kapanabilmektir
Seni anlatmak kirpiklerinin saçağına sığınıp yağmuru seyredebilmektir
Seni anlatmak kaşlarını yüreklere takıp çatık kaşlarla hayata çatabilmektir
Seni anlatmak çöl yangını bir susuzlukla umudu çatlak dudaklarına sürebilmektir
Sen kendinden fazla bir şeysin
Seni anlatmak güç

Seni anlatmak güç çocuk
Seni anlatmak bütün yüklenimlerinin ötesine geçmektir
Seni anlatmak fırattan bir avuç su alıp nile dökmektir
Seni anlatmak bir zenci şefkati ile beyaz kardeşini okşayabilmektir
Seni anlatmak geleceği sofrasını açtığınca çalınan kızılderiliyle hüzünlenebilmektir
Seni anlatmak Tanrı’nın gözlerinden beş kıtaya düşen beş damla olabilmektir …

Cumali ASLAN