Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiiri çok bayandım
Ben bu şiire bayılırım her zaman dinlerim
Emeğe ve Yüreğe sağlık Sunay Abimize.
Üçüncü şiir tam da kalbin yuvasından vurdu.
Ne kadar ağır cümleler aslında... İnsanın içini paramparça ediyor.
Sevgili çocuk sen umudumuzsun.
Çocuk ve çocukluk, hiç gözlerimden gitmez... Her görüşümde oyuncakları, çocuklaşmak isterim... Çocukları çok seviyorum; bu yüzden acı çekiyorum... Şu zamana kızıyorum... Dünyayı bir türlü çocuklara bırakamadık, maalesef!
Çocuk ve çocukluk, hiç gözlerimden gitmez... Her görüşümde oyuncakları, çocuklaşmak isterim... Çocukları çok seviyorum; bu yüzden acı çekiyorum... Şu zamana kızıyorum... Dünyayı bir türlü çocuklara bırakamadık, maalesef!
Yoksul bir çocuk görsem
yağmur altında üşüyen
köprü olmak geçer
hiç değilse
içimden
Klasik olacak ama, dünyanın bütün çiçekleridir onlar. Hüzünleri, içlenmişlikleri dünyayı büzer soğukta büzüşen ıslak civcivler gibi.
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta