Çocuk ve Hayatımız Şiiri - Yorumlar

Sanmaki çocukluğumu yaşabildim,yaşayamadım dostum hayatın zorlu dişleriyle mücadeleye altı yaşımda başladım. Hiç unutmuyorum bugün bile aklımda toz almakla başladım çalışmaya kirli ve paslı teneke sobaları silmek zordu inan. Küçücük bedenimle ulaşamazdım boylarına.Sonra fazla dayanamadım berber çırağı olarak yeni bir işe başladım.İlk para kazanmam beni çok mutlu etmişti.Aldığım parayı elimde sıkıca tutaraktan eve gidip anneme teslim etmiştim.Çok güzel bir duygu oluşmuştu evimizde. Hiç unutmam.

Sonra Ortaokul yıllarında yaz tatillerinde kahvelerde garsonluk yapmaya başladım.Hoşuma gidiyordu evimizin bütçesine katkıda bulunmak. Oysa biliyordumki Annemde,Babamda beni mutlu bir çocuk olarak büyütemedikleri için üzülüyorlardı.Sabah erkenden kalkıp gece geç saatlere kadar çalışmam onları üzüyordu. Çok yorulduğumu düşünüyorlar istersem bırakabileceğimi söylüyorlardı. Olsun ben mutluydum. Sonraki yaz tatillerimde kendime bir boya sandığı yaptırarak boyacılık yapıyordum. Parklarda,kahvelerde bazende kaldırım üzerlerinde ayakkabı boyayarak harçlığımı çıkartıyordum. Hiç gocunmuyordum hayattan.Ne yapalım İlahi Takdir böyle istemişti.

İnanın insanın kendi alınteriyle kazandığını harcaması kadar mutluluk veren başka bir şey olamaz. Şimdiki çocuklara bakıyorumda sadece istemeyi biliyorlar. Paylaşmak nedir nasıl bir şeydir haberleri dahi yok. Dünyamız giderek dahada kötü olmaya başladı. Maneviyat,sevgi,komşuluk vs. gibi o güzelim duygular yok olmaya başladı. Ne acı bir şey inanın kendi insanlığımdan utanmaya başladım. Çünkü bu değirmenin dişleri arasında bende varım,oğlumda var. Oysa çocuklarımıza güzel şeyler bırakmak bu manevi duyguları öğretmek küçücük kalplerine iyiliği,yardımseverliği,çevre temizliğini,orman sevgisini öğretebilsek dünyamız çok daha güzel yaşanabilecek yer olur diye düşünüyorum.

Tüm anne ve babalara seslenmek istiyorum. Güzel bir dünya istiyorsak yukarıda bahsetmiş olduğum değerleri lütfen çocuklarımızada öğretelim.