Çocuk Ve Düş Şiiri - Nurşen Kaygısız

çocuk ağladı
köpekler havlamalarını arttırdı
gecede...

çocuk parmaklarını saydı
geceye..
bir düşünü uçurdu
serçe parmağından.

düş,
bir yıldız oldu gökte
bir mavi balon bayram sabahında
rüzgara asi bir uçurtmaydı
düş,
tellere takıldı.

yağmur sesi değildi duyduğu
geceyi nağmeleriyle saran böcekler de
seslere bir resim çizdi
çocuk,
seslere bir renk verdi
böldü
çıkardı
topladı
ve anladı bu sesler
sevgili ninesinden armağan
bir oyundu kulaklarında...

kendi sesini duydu çocuk
ayağına sürtünen kedinin gözlerinde...

düşlerine gülüşlerini kattı
gülümsedi..

ince sızısını duydu
baktı
işaret parmağı yaralıydı
yaraydı oyunlarında
çocukluk.

ne dünün çocukları
ne kardan adamlar
tutmadılar düşerken yokluğa
soluksuzluğa
vefasızlığa..

dünün umutları
bugünün garip adamları oldular
kardan adamlar
güneşe kalmadı
mum ışığında eriyip bitti.

çocuk
ellerine baktı
hüzünle.
sevinçle çırpmadı ellerini
uykuya dalmak ister gibi
ellerini kapadı gecelere...

yalnızdı çocuk
yapayalnız...
karanlık sarmıştı tüm bedenini
yüzünü okşayan
yaralı bir eldi
uzandığı bankın çizikleri...

14/08/2010
ödemiş