Çocuk Ve Çamur "toprak Kokan Şiirler"

Ayaklarım çıplak yürüyordum çocukken
Toprağın dilini en iyi çocukken anlarsın.
Bir gelincik ile arkadaş olursun, doğada
Bir gölün, bir derenin kenarında oyalanır
Kumdan kaleler, çamurdan evler kurarsın.
***
Yağmur yağdığında suyun yolunu kapatır
Kendince baraj yaparsın sular biriktirirsin
Annem ne yaptın sen böyle der kızarmış
Kızlar baş, baş toprak döktüler dermişim
Annem hep kızardı, toprak affederdi beni
***
Ve gün gelir büyürsün; ama ilk adımların
Geçmişin izi geleceğin umudu topraktadır.
Bir hayat penceresinde yirmi yıl bekleriz
Bir insan bir fidan yetişsin, diye arzularsın
Toprak sarar yaranı bir nefes alırsın usulca