Çocuk ve Anne Şiiri - Ulvi Koçu

ıslak akşamların,
sessiz gecelerin vurgunuyum...
ard arda kırılır yüreğim,
bedenim bükülür...
anneciğim gel kurtar beni
kolumda iki polis
iki düşman...

papatyalarım susuz kaldı;
tutsak gecelerde
sonra sigara dumanı,
helanın kokusu
zehir, zıkkım yemekler...
oy anam gel kurtar beni
dört duvar oğluna düşman...

ayaklarımda ağır yük
ellerimde, ağlaşan kelepçe
saçlarım yol yorgunu, kir içinde
adliye salonu ruhuma işkence...

anneciğim bilirsin beni
düşlerimi, sırlarımı, oyuncaklarımı
tut ellerimi, sarıl ayaklarıma
hücrelere koydurtma bedenimi...

gazeteler saklıyor gerçekleri;
gerçek ve doğru olanları...
bir vakit anlaşılacak elbet,
iyinin bekçileri...
işte o gün
avucumda bir demet çiçekle
geleceğim kapına;
hakikatin müjdesini vermeye...