Çocuk ve Ağaç Şiiri - Yorumlar

Bence şiir güzel

Çocuk ve Ağaç

Çocuk, çok sevdi ağacı...
Verirdi ona, her kış
Çiçekleri olaydı!

Ağaç, çok sevdi çoçuğu...
Öperdi altın saçlarından
Dudakları olaydı!

Ve ona öptürmek için,
Eğilirdi yerlere kadar;
Yanakları olaydı!

Dökerdi önüne hepsini
Gümüşten, altından, sedeften
Oyuncakları olaydı!

Ve çoçuk gittikten sonra,
Böyle kalır mıydı ağaç?
Ne olurdu onun da
Bacakları olaydı,
Ayakları olaydı!



Arif Nihat Asya

'Şanssızım diyemem ben kendi payıma
Oluyor böyle şeyler ara sıra
Sözgelimi okul kitaplarına girmez şiirim
Bütün çocuklar anlar da'

...

Çocuk ağacın kovuğundaydı ne ağaç farkındaydı bunun ne de çocuk..! elsiz ayaksız imgesiz ve kafiyesiz:

Kovuk şiirdi herkes bir diğerini orda bulurdu oysa..

Kafiydi ve de hazindi Robinson'un Cumasını yitirmiş olması bir kovukta ; bir şiirde..!

geçmiş günlere döndüm şiiri okuyunca. üstadın her şiiri zevkle okunası.harika bir şiir.ruhun şadolsun üstadım

:))))))

çocuk olasım geldi ve küçülüp gitti ellerim...kollarım uzadı sonra,ağaçları kucakladım...bir şiir de ben eklesem dedim,affeder mi acaba Arif Nihat Asya üstadım? sanırım mutlu olurdu,gölgesine bıraktığım dizeler için...dua yerine sayardı belki de kim bilir!..


Kiraz Ağacı

Soyunma kiraz ağacı!
Sevgilin gitti iklimler öte!
Üşürsün, titrersin sonra
Düğmelerini ilikle! ..

Soyunma kiraz ağacı!
Haberler iyi değil bültende;
Rüzgar esecekmiş,acı! ..
Kar yağacakmış,
Don çalacakmış gözlerdeki bakışı
Seni düşünmemeyim bir de!..

'Soyunma kiraz ağacı' dedimse de
Umudunu hiç yitirme!
Gelir elbet, gidenler...
Yeşil urbalar tutarak elinde...

İşte o zaman
Davullu, zurnalı düğünler yapalım seninle!
Çifte-telli oynayalım,
Göbek atalım...
Sen
Meyveler dök çiçeklerinden zamana,
Ben çocuklar!..
Al, pembe boyalar sürülsün dudaklarına
Onları yedikçe! ..

Tayyibe Atay

Üstad'ın bir şiirini asarak,mekanının cennet olması dileklerimle.
Saygılar...

Anne

İlk kundağın
Ben oldum, yavrum;
İlk oyuncağın
Ben oldum.

Acı nedir
Tatlı nedir... bilmezdin
Dilin damağın
Ben oldum.
Elinin ermediği
Dilinin dönmediği
Çağlarda, yavrum
Kolun kanadın
Ben oldum
Dilin dudağın
Ben oldum.

Belki kıskanırlar diye
Gördüklerini
Sakladım gözlerden
Gülücüklerini...
Tülün duvağın
Ben oldum!

Artık isterlerse adımı
Söylemesinler bana
'Onun Annesi' diyorlar...
Bu yeter sevgilim bu yeter bana!

Bir dediğini iki
Etmiyeyim diye öyle çırpındım ki
Ve seni öyle sevdim sana
O kadar ısındım ki
Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim
Gün oldu kırdın...
İncinmedim;
İlk oyuncağın
Ben oldum.. Yavrum
Son oyuncağın
Ben oldum...

Layık değildim
Layık gördüler
Annen oldum yavrum
Annen oldum!

Arif Nihat Asya

İŞTE ŞİİR BU, SANAT BU, EDEBİYAT BU....

TADINA DOYUM OLUNMAYACAK KADAR HARİKA BİR ŞİİR.

'ARİF NİHAT ASYA' ÇOK BEĞENDİĞİM ÇOK TAKDİR ETTİM VE DE ÇOK SEVDİĞİM BİR ŞAİRDİR.
'DAĞLAR' VE 'YALANLAR' ADLI ŞİİRLERİNİ AYRICA SESLİ-MP3 OLARAK DA YORUMLADIM.SAYFAMDA DİNLEYEBİLİRİSNİZ.


GÜNÜN ŞİİRİ KÖŞESİNDE GÖRMEK ÇOK GÜZELDİ.VE ŞAİRİ OLMASI NEDİNİYE TEKRAR KUTLUYORUM.
RUHU ŞAD, MAKAMI CENNET OLSUN.

ŞİİR SEVERLERE SEVGİ VE SAYGILAR...

İşte köşeye yazı yazan şiirsevermisiniz adı altında şairim diye geçinen arkadaşın attığı mail lütfen okuyunuz.

havlayan köpek ısırmaz...

bu termız bılırmısınız.. ben im devletımde benım toprağımda beni tehdıt eden köpek kimdir bılmıyorum.. ama sıçan gibi tıkındıgın delıkten havlayacagına.. adresını ver.. de bı boyunun ölçücüne bakayım.. bakalım kım kımın neyını kesiyor..

Adresi veriyorum.
Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı
İstersen Hazırlık numarasınıda vereyim,rahat uyursun.

Sonbahara Dair

Taşınır göçmen kuşlar
Son yaprak da bırakır kendini
Düşmek;
Uçmanın yarısı…
İntiharın oğlu mudur?
Şimdi bu yersiz ruh ağrısı

Son yaprak da yığıldı toprağa
Ardından sapsarı kesilmiş bir kafiyenin
Bilerek belki kardeşlerinin
Gelecek bir bahar heyecanında
Dallara yeşereceğini…
Ya da bilmeyerek
Üryan kalmış ağaçların
Hangi şarkının mırıltısında üşüdüklerini

Son yaprak da diz çöktü
Börtü böcek
Ve ceset besleyen
Toprak ananın iri göğsünde
Ne çürümek gelir aklına
Ne dirilmek
Oysa bu kadar macerası
İkisi arasında delirmek!

Burak Tarık

bu şiiri okuyunca burak tarık ın bu dizeleri canlandı beynimde.. bahar toprak ağaç... yaşam ve ölüm... gerisi cinnet...