Cami avlusunda bir çocuk gördüm
Her sabah düşleri akasya kokar…
Gece üşür zavallıcık, titrer de titrer
Minicik ellerini göğsüne sokar…
Gün dikleşir gökte, uyandırır ışıkla
Yıkar yüzünü sebilden akan suyla
Sersem adımlarla düşer kaldırımlara
Barışı bitmemiştir daha uykuyla…
Çocuk gider, güvercin takla atar gökte
Atar da takip eder masum izleri
Kırmızı ışıkta dursun diye araba
Göğe açılır yavrucuğun elleri
Silecektir camı, kâğıt mendil satacaktır
Kazandığıyla kalem, silgi alacaktır
Yırtık pabuçlarından çıkmışken
ayak başparmağı
Utanıp; çorabını saklayacaktır…
Gölge iner, akşam iner şehre
Çocuk döner cami avlusuna
Annesinin göğsü vardır göğsünde,
Kokusu vardır süt misal can evinde
İki eli göğsünde kıvrılıverir bebeğim…
Çocuk uyur,
Ben uyuyamam! ...
Kayıt Tarihi : 25.2.2005 21:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ünal](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/25/cocuk-uyur-ben-uyuyamam.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)