Ekmeye alışmışız içimize
Kini, öfkeyi, nefreti...
Ne sabrımız
Ne gücümüz yetti temizlemeye
Kalbimizdeki ihanet dikenlerini...
Bir çocuk unutuşunda saklıydı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
