Güneşsiz havada, çamların altında
Yeşilden siyahlık noktasına, bazı
Kurucu babalar koydu bu çıkıntılı, yayılmış taşları,
Belirsin diye yapraklardan süzülmüş karanlıkta,
Başka bir çağa, muhakkak ki başka bir gezegene ait
Devasa veya nesli tükenmiş bir hayvanın
Kömürleşmiş boğum kemikleri misali,
Yan yatmış
Portakal ve küpeçiçeğinin şenlik ateşi olan
Açelyalarla, kutsal
Bu taşlar himaye eder karanlık bir huzuru
Ve korur elsürülmemiş biçimlerini
Gül ve iris gölgelerini değiştirirken güneş –
Uzun, kısa, uzun – o aydınlık bahçede
Ve tutuşturur bir gün sonunu alev alev,
Açelyaların donuk boyasıyla
Renklenmişlerdir, gene de çabucak
Yanmış kavrulmuşlardır onlar gibi. Takip etmek
Işığın tonunu ve yoğunluğunu gece yarısında
Ay sayesinde ve
Değişik havaların vuruşu boyunca
Bilmek taşların sakin yüreğini:
Kışın soğuğu hakkındaki düşlerini kaybetmek için
Bütün yazı harcayan taşlar; taşlar
Isıtır sadece ateşkürede
Kırağı biçimleri misali. Kimsenin levyesi
Onları kökünden sökemez: sakalları her daim-
Yeşil. Yüzyılda bir
Irmağa gidip su içmek de istemezler:
Hiçbir susuzluk bir taşın yatak keyfini bozmaz.
(1958)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/category/sylvia-plath/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 30.4.2017 18:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Child's Park Stones by Sylvia Plath In sunless air, under pines Green to the point of blackness, some Founding father set these lobed, warped stones To loom in the leaf-filtered gloom Black as the charred knuckle-bones Of a giant or extinct Animal, come from another Age, another planet surely. Flanked By the orange and fuchsia bonfire Of azaleas, sacrosanct These stones guard a dark repose And keep their shapes intact while sun Alters shadows of rose and iris — Long, short, long—in the lit garden And kindles a day's-end blaze Colored to dull the pigment Of the azaleas, yet burnt out Quick as they. To follow the light's tint And intensity by midnight By noon and throughout the brunt Of various weathers is To know the still heart of the stones: Stones that take the whole summer to lose Their dream of the winter's cold; stones Warming at core only as Frost forms. No man's crowbar could Uproot them: their beards are ever- Green. Nor do they, once in a hundred Years, go down to drink the river : No thirst disturbs a stone's bed. (1958)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!