Çocuk Parkı Şiiri - Barış Kapıyoldaş

Şiirler yetmiyor içimdeki acıyı anlatmaya,
Delirmeye başladığımı hissediyorum.
İmgeler görüyorum her gözümü kapattığımda.
Sesler duyuyorum, fısıldıyorlar.

Duyduğum ses senin sesin, biliyorum.
Çok uzaklardan gelen yıpranmış, eskimiş, unutulmuş bir ses.
O kadar unutulmuş ki yosun tutmuş, kabuk bağlamış.

Birlikte bulduğumuz eski çocuk parkını görüyorum,
Sallanan salıncakların ölü gıcırtısı tırmalıyor kulaklarımı.
Kaydırağın yanında siyah saçlı küçük bir kız çocuğu beliriyor,
Yaklaştığımda kaçıyor, saklanıyor.

Gördüğüm kız çocuğu sensin, biliyorum.
İlk gün olduğum kadar aşığım sana,
Aşık olduğum kadar da nefret ediyorum senden.
Sen kaçarken durup sadece izliyorum,
Dudaklarımdan sadece tek bir cümle dökülüyor...

"Seni çok özledim.”