Çocuk Parkı Şiiri - Armağan Öztürk

çocuk parkında oynayan çocukları
hüzünlü bulmuşumdur hep
istedikleri kadar koşsunlar
neşeleri, gülücükleri yırtsın gökyüzünü
hayvanat bahçesindeki hayvanlar gibidir onlar
gelip bir duvara çarpar bedenleri
dikkatlice bakın yüzlerine
plastik kaydıraklardan kayarken yüzlerinde
makyajı akmış bir palyaçonun
korkunç ifadesi belirir
çocuk parkında oynayan çocuklar
büyüyünce biz oluyoruz
bu arada
çaresizliğimiz
çocukluğumuz
bir arada