Çocuk oyunları - Garib Çoban Şiiri - Yor ...

Çok özel kelimeler, siz hep yazın gönül sesinizden bizimse hep içimizde sizi okudukça bir yerlerimiz kımıldıyor, düşünüyorum üstadım

Önce şiirin başlığında düşündüm uzunca...Salt çocuk oyunlarını... Bu başlı başına bir dert. Her ne kadar şiirle alakalı olmasa da... Ama Nenem "çubuk yaşken eğilir "derdi.

Her çocuğun elinde bir tablet. Oyun konusu çelme taktım,yendim , vurdum , kırdım ,öldürdüm...Sonra aynaya yansıyanları düşündüm.Nenem haklı dedim.

Şiir de aynaya yansıyanları yazmış, ama aynanın arkasını irdeleyerek...

Mülteci olmak çağın en büyük yarası.Bu yaraya bakış açımız Rengarenk tam bi münafıklık.

Devir yalak devri. Yalakalık yapanlar baş tacı , *yalakalığı kabul etmek aslında
küçülmektir *desem de, bunun da modası da çoktan geçmiş...

Dediğiniz gibi ,hayatları putlaşmış...Kula kul olmuş insanlık.
Kimse kimsenin acısına bakmıyor, felaketlere hep seyirci kalıyor.

Ne güzel demiş şiir :
*Bir duvarcının unutup bıraktığı tuğla gibi halleri insanın...*

Bir çocuk oyunu içinde, rüzgarın önünde savruluyor insanlar ama buna çocuklar bile inanmaz.
Ki , masumiyeti bozulmuş , ta başta sözünü ettiğim çocuk oyunlarından bu oyun...İnsanın kendini bile aldattığı...


Kaleminiz hep yazsın.

Saygı e selam ile.

Putları kıran en sevgiliye inat, hayatları putlaşmış ümmetim diyenler.
Bir köşeden seyret insanlığın halini.
Tökezlemek için sonunda bir bataklığa saplanmayan.
Orada resim kabristanlarda, ahiret unutulmuş.
Bir ben değil alem sana hayran diyenler, güzel ahlak dersi alıyor...

Yüreğinize harika kaleminize sağlık. Kutluyorum çokça..

Selamlarımla..