Çocuk öyküsü Karınca ile Sincap

Karınca yaz boyu çalışıp yiyecek toplayarak kışa hazırlık yaparmış. Sincap ise ağaç tepelerinde karıncaya yukarıdan bakıp, karıncanın yaz boyu topladığı yiyeceklerin toplamı benim bir günlük yiyeceğim diye karıncaya ağaç tepelerinden bakıp gülermiş.

Aslında karınca dünyanın en küçük hayvanlarından birisi olsa da ağırlığının elli katı ağırlık kaldırabilirmiş.

Sincap ağaç tepelerinde fındık, palamut, ceviz, mantar, tomurcuk ve taze ağaç kabukları yiyerek günlerini geçirirken, karıncanın toprağın altında nasıl yaşadığını da merak edermiş.

Karıncayı her gördüğünde heyy ufaklık akşama kadar çalıştığın bir buğday tanesi için mi diye seslenirmiş.

Gel zaman git zaman günlerden bir gün sincabın kulağına bir buğday tanesi girmiş, sincapta bir kulak ağrısı başlamış ki, sorma gitsin. Sincap kime gösterse kime sorsa bir çare bulamamış.

Kara kara düşünürken ağzında buğday tanesi ile giden karıncayı görmüş, Küçük gördüğü karıncaya utana sıkıla özür dileyerek kulağının içindeki buğday tanesini çıkarmasını istemiş.

Karınca da ne zaman kendisini görse dalga geçen Sincap’ın isteğini geri çevirmemiş.
Sincap beni küçük görerek hata yaptı diye ben de aynısını yapamam, benim küçüklüğümün işe yaradığını anladı ya benim o na yardım etmem lazım diye hemen işe koyulmuş.

Sincap’ın kulağına girip başını ağrıtan canını acıtan buğday tanesini çeke çeke çıkarmış.

Başının ağrısı geçen sincap çok mutlu olmuş, hatasını anlayıp bir daha kimseyi küçük görmemiş.

Sincap kışın yemesi için dallardan koparıp kırdığı fındık, ceviz, palamut parçaları vererek karıncaya kışın yemesi yardımcı olmuş.

Karınca ile sincap mutlu mesut arkadaş olarak yaşamışlar..