Çocuk Olsaydı Şiiri - Abdullah Takım

Bir varmış bir yokmuş,diye başlayan, hayatta,
Kahraman olurdu,herkes,
Herkes çocuk olsaydı.
Mutludur dünyasında,ağlatmamışsa biri,
Gülerdi ömür boyu,
Herkes çocuk olsaydı.
Darılırsa birine,kin tutmak ne kelime,
Affederdi yine,
Herkes çocuk olsaydı.
Adını bilmese de,tanıdığı ilk insan,
Anne olurdu ona,
Herkes çocuk olsaydı,
Kim kucak açar ise,hemen ona koşardı,
Yürürken sevgiliye,düşmekten hiç korkmazdı,
Herkes çocuk olsaydı.
Hayal kurar her zaman,yok yoktur onun için,
Kimde olsa alırdı,herkesi dost sanırdı,
Olmaza çare olurdu.,
Herkes çocuk olsaydı.
Ağlayanla ağlayıp,gülenle hep gülerdi,
Hayata güzel bakıp,güzelleri görürdü.
Bardaktaki bir damla, hep dolu görünürdü.
Herkes çocuk olsaydı.
En uzun ayrılıklar,bir gün bile olmazdı..
Güvenirdi insanlar,yaşamaya doymazdı.
Herkes çocuk olsaydı.
Sınıra gerek kalmazdı,savaşlar hiç olmazdı,
Anneler ağlamazdı,
Herkes çocuk olsaydı.
Ne söylesen kanardı,gördüğünü hayra yorardı,
Kalkardı önyargılar,düşmanlık son bulurdu,
Herkes çocuk olsaydı.
Ne olup bittiğini,anlamak isteyenler,
Dünyasında görürler,hayatın izlerini.
Ders alırdı büyükler,
Herkes çocuk olsaydı.
Aç kalınca doyuran,hasta olunca bakan,
Düştüğünde kaldıran,elinden tutan olurdu,
Herkes çocuk olsaydı.
Biri zengin,biri fakir,iki sınıf olmazdı..
İnsanlar arasında...
Ne varsa ona ait,hepsini paylaşırdı.
Baktırmazdı,peşinden,
Herkes çocuk olsaydı.
Hayatla oyun oynardı,uymayanlar yanardı,
İyiler orda kalırdı, kötülük kaybolurdu,
Dünya cennet olurdu,
Herkes çocuk olsaydı.