Çocuk Olsan Ne Olurdun? Yaramaz!

bir küpe taksam şimdi,
ince kağıttan bir taç
cici bir şeyler taksam her duyuma,
veya cici demek uğrasa günde en az bir defa..

bunu düşlemenin yanında tatsızlık olmasa..
şu aptal gibi olmasa - buyrun aptal burda:
boşluk doldurmaz - saksının tabağına dolar.
sinemadan çıktığında afallamaz,
bir köşede çömelip eve yolunda,
bir sigara yakıp dumanın peşinde olmaz..
göğe ve çatılara.

bir yenilikten yoksun olduğunu sanan insanlara
cici bir emzik takardım cesur olduğum günler.
o gün bugündür.
ve bunu yatmadan önce yediğim karpuz diliminde gördüm
karpuz diliminin içinde bir şeftali çekirdeğiydi bugün
ve üçgendi, doğada bulunmazdı güya..
kuvvetle tükürdüm bugünü tabağa
sekti ve karıncalar birikti etrafında hemen.

ona bir papyon takarlardı
papyon, bildiğin soru işaretiydi
elbiselerinin altındaki çelimsiz bir sırttı - kafası ağır basardı.
ne kadar anlamsızdı verilen bir şeyi taşıyamamak
papyonuna sarılırdı eli eninde sonunda.

kendimi nerde bulduğum önemli
çünküsüz, yalnız başına.. işte şimdi ordayım

bir noktadan kıvrak bir çizgiye,
bir gün iyi bir gün kötü.

bu hapishane sade kötünün içinde - dil uzatıyor iyiye - iyi kendi halinde
her şey biraz genişlesin..
bir gün ilk yatağında bir gün raylarda uyusun bu çocuk.