Evde yalnız iki çocuk, anne işte,
Dört, beş yaşında koca evde,
Kendi başıma yemek yaparken,
Çocuk olmaktan nefret ettim.
Bakamayıp anne, baba terk ederken,
Anneanne gözü yaşlı sarılırken,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Sevgili Reyhan bunları yaşayan ve bunca saldırıya maruz kalan o kadar çocuk var ki! İşe yüreklerindeki günahsız çocuğu affetmekle başlayabilirler.
Ve hayatın herkese adil davranması gerekirken bu olmaz. Bazıları şiire dökülür ve çokta güzel olur şiirler… buram buram samimiyet kokar. Tıpkı sizin şiiriniz gibi.
Yüreğinize kaleminize sağlık.:)
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta