Evde yalnız iki çocuk, anne işte,
Dört, beş yaşında koca evde,
Kendi başıma yemek yaparken,
Çocuk olmaktan nefret ettim.
Bakamayıp anne, baba terk ederken,
Anneanne gözü yaşlı sarılırken,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Sevgili Reyhan bunları yaşayan ve bunca saldırıya maruz kalan o kadar çocuk var ki! İşe yüreklerindeki günahsız çocuğu affetmekle başlayabilirler.
Ve hayatın herkese adil davranması gerekirken bu olmaz. Bazıları şiire dökülür ve çokta güzel olur şiirler… buram buram samimiyet kokar. Tıpkı sizin şiiriniz gibi.
Yüreğinize kaleminize sağlık.:)
Sevgilerimle…
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta