Çocukken belki bir gün tok üç gün açtım,
Belki oyuncaklarım yoktu belki muhtaçtım,
Ama ailemin sevgisi vardı başlarında taçtım
Mümkünse bir daha çocuk olmak istiyorum.
Okul ders ödev iş derdi yoktu ben rahattım,
Köyüm benim tek dünyamdı kayıptı bahtım,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta