Gecenin ve gündüzün, gün olduğunu bilmezken,
Gözü yaşlı annemi, anlamazdım hiç.
Çünkü, bilinen tek şeydi bilmemek,
Yaşamaktı o günleri, çocuktum ben.
Ağaçlı ormanların içinde, kaybolmak bile,
Zamanı unutup, hayale dalmak bile,
Umutsuz bir güne, umutla bakmak bile,
Yaşamaktı o günleri, çocuktum ben.
Dünü bilmeden yaşamak çok zordu,
O günler bir daha gelmeyecekti.
Hayal etmek bile, sanki yaşamaktı,
Yaşamaktı o günleri, çocuktum ben.
Kayıt Tarihi : 11.3.2006 10:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Türkmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/11/cocuk-olmak-8.jpg)
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (1)