Özlüyorum
Çiseleyen yağmurda çocuk olmayı
Yeni doğumda Cennet kokusunu
Kursakta kalan sevinci özlüyorum
Sustukça biriken içimdeki baharı
Büyümek tütüyor dumanında çocukluğumun
Gurursuz ve kibirli açgözlü insancıklar
Sırtlan olup karşımda it gibi ürüyor
Hatta benimle insan gibi yürüyor
Alışamıyorum büyük olmaya!
Ne çabuk büyüdüm ihtiraslara yenik
Kılıç sallar oldum kendi baharıma
Çizgilere basmadan oynamayı
Aşkla gazoz kapağını toplamayı
Dünya mavi bilye olduğunda
Çocuk kalmak istiyorum
Ne vardı?
Mevsimin kış olduğunu anlamadan,
Ejderhaların olmadığı dünyada
Baharımı çürütmek için geldiğini bilmeden
Uyanmadan büyük olsaydım ne vardı?
Ve arzuların hayasız büyüdüğünü,
Yüreklerin yanmadan öldüğünü hiç anlamasaydım.
İnsanları tanımadan büyümeyi özlüyorum.
Her nefesi yalnız almayı
Sessiz ve büyük olmayı.
Yazılamayan kelimeler sakladık
Büyüyen çocuğun küçük ellerinde.
Aynada kaybolan çocuklar var şimdi.
Hep büyük davranan çocuklar var
Çocuk kalan büyüklerle birlikte.
Kayıt Tarihi : 17.4.2020 16:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonsuz saygılarımla
Çok naifsiniz.
Teşekkür ederim.
saf ve temiz
yüreğine sağlık
Keşke demekten başka ne gelir elden.
Teşekkürler usta
Büyüyen çocuğun küçük ellerinde.
Aynada kaybolan çocuklar var şimdi
Ne güzel dökmüşsünüz içimizdeki çocuğu dizelere...Şiirinize bayıldım üstad
Çağdaş DURMAZ
Varolun azizim.
Teveccühünüz.
Teşekkür ederim.
Büyümek anlamaktır.
İçimizde kalanlar çocuk kalsın.
Varolun
Çok güzel çalışma olmuş, ellerine, yüreğine sağlık….
Çocuk olmak deyince sadece ben varım. Bitmez çocukluğum bitmez.
Ne yaramazlıklarım ne de yaram
Çocukla var onlar
Varolun ...
TÜM YORUMLAR (10)