Büyüdüm artık
Okulda bitti
Çocukluk evde kaldı
Sınıfta kaldığım tek ders
hayat oldu
Bir o dersi anlayamadım
Anlatılamadığı için
yasamak zorunda kaldım
Büyüdüm artık
Sığmıyorum en çok sevdiğim salıncağa
Saatlerce sallanamıyorum delice
Eskiden koştuğum sokaklarda
Sadece yürüyebiliyorum sebepsizce
Topun pesinden sabah çıkıp
Aksam annemin sesiyle dönmek
Bana hayal gibi geliyor
Büyüdüm artık
Sakallarım çıkıyor
Televizyonlarda dalga geçtiğim
Adamlara benziyorum
Küçükken imrendiğim tıraşı
Simdi zorla oluyorum
Sesim ve bedenimle babama
Düşüncelerimle ise gitgide
Doğacak olan çocuğuma benziyorum
Kabul etmesi zor olsada ne yazık ki
BÜYÜDÜM ARTIK...
Kayıt Tarihi : 29.3.2008 04:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alper Cömert](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/29/cocuk-olmak-31.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!